Zo, eindelijk bericht vanuit Engeland, ik heb een computer account en kan nu op internet op de uni zelf. Internet op mijn kamer moet in ieder geval wachten tot ik een kabel heb en zelfs dan is het nog maar de vraag of het er komt aangezien ik niet precies weet hoe je er nou voor moet betalen. Als het met een telefoonkaart gaat (zoals met het bellen) dan kan het wel, maar als je met een bankrekening moet betalen, nee, dan gaat het over. Algemene indrukken (uitgebreide verslag van de eerste 3 dagen volgt hieronder), kon beter. Op dit moment voel ik me redelijk shit en wil ik eigenlijk alleen maar naar huis.
16 januari 2005
Pffff, ik ben er. Het is nu 19:56 en ik ben al bijna 10 uur in Engeland. Vanmorgen zijn we om half 5 opgestaan waarna we om half 6 richting schiphol zijn gegaan. Zo tegen acht uur kwamen we aan en heb ik ingecheckt. Zoals verwacht was de koffer veel te zwaar (hij woog 30 kilo) en er moest dus even een 52 euro bijbetaald worden… Da’s meer dan de hele vliegreis (50 euro). Gelukkig was moeders zo vriendelijk om dat voor mij te betalen 🙂
Daarna hebben we nog even met z’n driëen koffie gedronken waarna het moment van afscheid nemen daar was. Even knuffel hier, knuffel daar en klaar. En daar ging ik, op weg naar Gate D8, waar mijn vliegtuig zou vertrekken.
En dat deed het dus ook, uiteindelijk stegen we om half 11 op en een drie kwartier later (kwart over 10) landden we op London Luton. Vandaar was het een eitje om op het station te komen aangezien er gratis shuttlebussen tussen het station en het vliegveld heen en weer reden. Eenmaal op het station aangekomen gauw een treinkaartje gekocht naar Leicester. De trein zou om half 12 vertrekken en omdat het op dat moment kwart voor elf ofzo was moest ik even wachten.
Er was gelukkig bij platform 4, waar mijn trein ging, een mooi zitplekje ingericht en daar kon ik mooi even zitten. Ik zat er nog maar kort toen ik werd aangesproken: “Eh, spreek je Nederlands?”
Het was een meisje dat ik op Schiphol ook al had gezien aangezien ze met dezelfde vlucht mee was gegaan, we hadden tegenover elkaar gezeten in de wachtruimte bij de gate. Ze moest dringend naar de wc en vroeg of ik even op haar spullen wilde letten. Dat deed ik dus en nadat ze terug kwam raakten we aan de praat. Toeval stapelde op toeval toen bleek dat ze ook naar Leicester ging om daar een paar maanden te gaan studeren. Aangezien we dezelfde trein hadden zijn we maar samen verder gegaan maar eenmaal in Leicester aangekomen spreidden onze wegen zich weer omdat zij naar een andere accomodatie moest nogal wat verder weg dus zij wou een bus nemen en ik ben gaan lopen. Dat omdat het volgens het boekje maar een kwartiertje was… Niet dus, met een zware koffer duurt het ongeveer drie kwartier waarbij ik frequent heb moeten stilstaan om mijn handen rust te gunnen. De University Road die ik uit moest lopen bleek namelijk erg lang te zijn en ook nog eens erg op-en-neergaand.
Uiteindelijk kwam ik helemaal kapot om half 2 bij Freemen’s Common aan, mijn nieuwe bewoning. Toen de volgende (tijdelijke) tegenslag; de portier, die volgens mijn boekje tussen 2 en 5 aanwezig zou zijn was er niet en kwam ook niet. In plaats daarvan moest ik nog weer wat verderop bij Nixon Court zijn om daar mijn sleutel te halen. Dit kwam ik te weten nadat ik werd aangesproken door een aardige jongeman die mij vertelde dat ik waarschijnlijk bij Nixon Court moest zijn. Natuurlijk wou ik liever niet nog meer met m’n spullen sjouwen maar gelukkig bood de jongen aan om tegen de portier daar te zeggen dat ik hier wachtte en of hij hier komen kon, de jongen moest toch daar heen om een telefoonkaart te kopen.
Niet lang daarna kwam hij terug met het bericht dat hij daar ook niemand had gezien en gaf me vervolgens een telefoonnummer wat ik zou moeten bellen. Daar werd niet opgenomen en toen kwam er een ander telefoonnummer op de proppen en daar werd opgenomen. Er bleek wel een portier bij Nixon Court aanwezig te zijn, waar die dan net was geweest… geen idee.
Daarop bood de jongen aan dat ik mijn spullen wel even in zijn kamer mocht stallen en dan zou hij wel even meelopen naar NC en laten zien waar ik moest zijn, hij moest immers toch ook die telefoonkaart nog hebben.
Eenmaal daar was er van mijn kamer geen sleutel waarop de portier mee terugliep, de deur opendeed en open vastzette met een brandblusapparaat (buitendeur) en een tafeltje (kamerdeur) met de mededeling dat ik er wel alvast in kon en dat hij de sleutel zo kwam brengen.
Zo gezegd zo gedaan en ik liep met de jongen terug naar zijn kamer (in een ander gebouw) om mijn spullen op te halen (waarbij hij, net als eerder, heel aardig de zware koffer trok) en toen had ik een kamer.
De eerste indruk was niet echt gunstig, de kamer is kleiner dan die ik thuis heb en met z’n groene massatapijt en donkerbruine meubels niet echt aantrekkelijk. Na het uitpakken en ophangen van posters en dergelijke prullen ziet het er al een stuk beter uit. Het haalt het nog steeds niet bij thuis maar het kan er zeker mee door.
Nadat ik had uitgepakt ging ik even het huis verkennen. Er was niemand te bekennen, ze waren allemaal of weg, of op hun kamer of in de badkamer. Na 3 keer op en neer te zijn geweest had ik alle badkamers gevonden maar nog steeds geen keuken. Hmmm. Ik ging maar weer terug en zou later nog wel eens even weer kijken.
Terug in mijn kamer werd ik overvallen door een bui van eenzaamheid en gemis van Tessa, familie, vrienden en alles eigenlijk. Na een potje huilen en zielig liggen wezen was ik er weer klaar mee en was ik van plan nog eens het huis te bekijken. Ik bedoel, die keuken moest ergens zijn toch? En die was er ook. Net toen ik de deur opendeed kwam het meisje uit de kamer schuin tegenover mij, Veronika, naar buiten. Zij zag wel dat ik nieuw was en na wederzijds voorstellen praatten we even verder, en nadat ik vertelde dat ik de keuken niet kon vinden liet ze me die even zien. Zij kon hem in eerste instantie, toen ze vorige week aankwam, ook niet vinden. De keuken bleek uiteindelijk achter een deur te zitten die ik al eerder geprobeerd had maar die ik toen niet open kreeg.
Verder vertelde Veronika me wat over de andere bewoonsters. We wonen in wat ze noemde Chinatown, de rest van de meisjes zijn allemaal Chinezen.
Nu zit ik dus achter de computer en zometeen ga ik nog even een spelletje spelen of een boek lezen ofzo. Het is nu avond en winkels zijn toch dicht dus eten kopen enzo komt morgenmiddag wel, na de introductiebijeenkomst en de vakkenregistratie. Op dit moment overleef ik het wel op dropjes…
P.S. Net even naar de keuken geweest om wat heet water op te halen (‘k heb wel thee en koffiedingetjes bij me) en ik heb nu ook een kastje om mijn etenswaar en bord enzo in op te bergen. Dat was eerst even zoeken want ‘t was blijkbaar een beetje vol.
De keuken is trouwens wel lekker compleet. Naast de standaard, een gasfornuis, is er ook een magnetron, waterkoker, broodrooster, frituur en volgens mij nog iets, maar dat kwam me niet echt bekend voor.
17 Januari 2005
Formulieren, formulieren. Om half 10 was er introductiebijeenkomst in het Charles Wilson Building en dan op de 2e verdieping in een ruimte die Belvoir City Lounge heette, volgens het papier. Daar aangekomen leek het echter niet goed, er was een tentamen ofzo aan de gang en de enige andere persoon die er was was een Australisch meisje dat ook stond te wachten. We raakten aan de praat en na wat heen en weer geloop, wat meer wachten, wat informeren etc… kwamen we weer beneden en daar hing een papier waarop stond dat de bijeenkomst verplaatst was naar het Percy Gee Building. Dus wij daar heen en ja hoor, daar was het. We waren maar een kwartiertje te laat maar veel hadden we niet gemist en er waren nog genoeg studenten die nog later aan kwamen zetten.
Er volgde een uitvoerige voorlichting waarvan ik de helft niet verstond omdat ik achterin zat en ze niet zo slim waren om microfoons te gebruiken. Maar dat gaf allemaal niks, het belangrijkste kreeg ik mee. Na de voorlichting volgde, speciaal voor Erasmus studenten (“gewone” internationale studenten kregen eerst meer info over betalen enzo), een rondleiding over de campus door mensen van de Students Union. Dit was op zich wel informatief en hierna begon het grote registreren. Eerst doktersformulieren invullen om je te registreren bij het Health Center, vervolgens door naar het Archaeology & Ancient History Department om mijn vakken te registreren en daarna door naar het Fielding Johnson Building voor de algemene registratie. Daar bleek dat ze om een of andere rare reden mijn foto niet hadden en was er dus geen studenten kaart klaar. Dus, terug naar Percy Gee want daar is een foto-automaat en 3,5 pond lichter en 4 foto’s later terug in het FJ gebouw. Morgen zo rond 12-en is mijn kaart klaar en dan kan ik naar de bieb en me daar weer registreren voor een computer account waarna ik dit eindelijk kan posten. Op mijn kamer kan ik namelijk nog niet op internet want ik heb een verkeerde kabel en kan me daarom nog niet bij de NTL (die voor de telefoon en internet in de studentenkamers zorgt) registreren.
Over naar andere dingen. Mijn vakken zijn op maandag (13:30 tot 16:30) en donderdag (11:30 tot 13:30 en 15:30 tot 16:30). Na de hele ochtend en halve middag rondsjouwen ben ik moe en nog steeds niet toegekomen aan boodschappen doen. Gelukkig kregen we vanmorgen een tegoedbon voor eten in een van de vele eetgelegenheden op de campus dus heb ik vanmiddag goed gegeten. Morgen ga ik denk ik nadat ik mijn studentenkaart enzo heb een buskaart kopen waarbij je voor het hele semester gratis rondrijdt in Leicester. Die is wel duur (voor zover ik begrepen heb kost ‘ie 100 pond) maar als ik regelmatig boodschappen wil doen enzo (wel handig, in verband met verhongeren enzo) moet ik toch met de bus of gaan lopen en in dat laatste heb ik niet zoveel zin. En met zo’n buskaart kom je ook gauwer nog eens ergens, je kan instappen en op weg gaan en je hoeft je niet te bedenken “heb ik nog wel geld voor de bus?”
18 Januari 2005
En alweer bijna een dag voorbij in zonnig Leicester. Hmm. Iets in die eerste zin klopt niet… Ah, ik weet het al, zonnig. Oftewel, het was kutweer vandaag, voornamelijk regen afgewisseld met hagel en af en toe wat onweer. Daar moest ik dus twee keer doorheen vandaag. Eerst al vanochtend, hoewel het toen nog wel ging. Zo rond half 12 ging in naar de campus, ik moest ja immers mijn studentenkaart ophalen. Eerst maar even bij Snappers Diner langs om wat te eten. Snappers is trouwens een eetgelegenheid op de campus zelf en heeft wel wat weg van het Hema-restuarant. Het werkt hetzelfde, schep eten op, of laat het opscheppen bij sommige dingen en dan betalen en dan ga maar ergens zitten en opeten. ‘t Was in ieder geval lekker (dikke frieten, een groentemengsel van stukjes wortel, boon, doperwten en mais en lekker vlees; wat hier gammon heet en waarvan ik zo gauw even niet weet wat het in het NL is). Nadat ik gegeten had maar weer op weg naar het Fielding Johnson gebouw om mijn kaart op te halen. Eerst nog even een tussenstop bij de bookshop om een schaar te kopen (ik moest mijn eigen helaas inleveren toen ik op Schiphol door de veiligheidsdinges ging, ik was vergeten hem uit mijn etui (in de handbagage) te halen en in mijn gewone koffer te stoppen en je mag geen scherpe voorwerpen in je handbagage meenemen) en toen door naar FJ. Maar helaas, hij was nog niet klaar, ze hadden het erg druk gehad en waren er nog niet aan toegekomen. Volgens de aardige juffrouw zou hij dan vast na twee uur ofzo wel klaar zijn. Dus ging ik maar weer terug naar mijn kamer en om een uur of drie weer terug naar de campus. Tegen die tijd was het echt smerig weer gewoon en was ik goed nat toen ik eenmaal bij het FJ gebouw aankwam. En wéér was de kaart nog niet klaar. De juffrouw putte zich uit in verontschuldigingen en vroeg of ik er toch geen lange reis om had gemaakt. De kaart zou morgen klaar moeten zijn ergens halverwege de ochtend. Ik ga er dan morgen wel weer rond half 12 heen dan kan ik het weer combineren met een hapje eten en dan, na het halen van de kaart kan ik eindelijk een computer account krijgen en die buskaart kopen (want daar heb je een bewijs van student-zijn voor nodige) en ook lid worden van de International Student’s Association. Dat is een organisatie zowel voor internationale studenten als voor studenten uit de UK zelf die regelmatig feesten en uitstapjes organiseert. De uitstapjes zijn zowel dagtrips als weekendtrips en er zijn er al een paar die me wel leuk lijken, zoals een uitstapje naat het National Space Centre in Juni ofzo. Feesten worden verder gewoon op de campus gehouden in het Percy Gee Building dat helemaal ter beschikking staat van de Student’s Union en dat verschillende bars en winkeltjes (union shop (alles van broodjes en drinken tot aan schrijfmateriaal) travel-shop, print shop, second-hand bookshop etc…) en eetgelegenheden heeft. Donderdag is er bijvoorbeeld een Welcome Back party in, ik geloof Venue, een van de drie feestzalen van de Union (de andere heten Mirage & Oasis). Dit lijkt me in ieder geval wel leuk om heen te gaan.
Vandaag (20 Januari)
Nou ja, college gehad net, was wel leuk, straks nog een college. Verder… nou ja… Ik ga dan vananvond naar dat feest om te kijken of ik een beetje aansluiting kan vinden bij anderen. Ik heb er niet bijster veel zin in maar het is nog altijd beter dan op mijn kamer zitten en naar het plafond staren.
Foto’s
Mijn kamer, voordat ik mijn spullen uitpakte.
Mijn kamer nadat ik mijn spullen uitpakte.
Mijn uitzicht.
